Voorwoord: We kunnen hoog of laag springen

Wanneer ik kijk naar de Nederlandse politiek, verslaggevers en anderen die een mening hebben of denken te moeten hebben over allerlei zaken, valt één ding mij op: ze nemen zichzelf wel heel serieus. Ze vergeten echter dat wij een klein kikkerlandje zijn, een landje waar we trots op mogen zijn, maar dat soms ook stuurloos lijkt. Denk aan de media met hun woke- en cancelcultuur, waarbij vaak de leugen regeert. Waarbij mensen anoniem aangifte kunnen doen tegen bijvoorbeeld hun baas, wat de weg vrijmaakt voor gefrustreerde medewerkers om hun werkgever een hak te zetten. Laten we eerlijk zijn: liegen lijkt de norm, zolang het ‘voor de goede zaak’ is.

Neem ook de norm van 100 kilometer per uur. We kunnen ons afvragen of dit geen schijnheilige symboolpolitiek is om de burger te koeioneren, terwijl we ondertussen onze motoren uren voor niks laten draaien omdat activisten dagenlang de snelwegen blokkeren.