De storm raast… maar achter de wolken schijnt de zon

De beurzen beleefden een ongekende week. Wat begon als een golf van pure paniek, groeide uit tot een voorzichtig herstel, maar sloeg vandaag opnieuw om in mineur. Emoties namen het koersverloop volledig over. Zelfs traditionele veilige havens, zoals zilver, moesten terrein prijsgeven. Wereldwijd kelderden markten alsof er geen bodem bestond. Maar zoals altijd: na regen komt zonneschijn.

President Trump gooide olie op het vuur. Via Truth Social beweerde hij dat de VS “een biljoen dollar winst” maakt op invoerheffingen. Tegelijkertijd beschuldigde hij China van jarenlange uitbuiting en dreigde hij met een extra importheffing van 50%. China reageerde direct: het ministerie van Handel kondigde forse tegenmaatregelen aan. Europese beurzen doken die dag diep in het rood.

Diplomatiek tegenoffensief

Juist op het moment dat het sentiment zijn dieptepunt bereikte, kwam er beweging achter de schermen. Terwijl Trump op de golfbaan stond, kwam de diplomatie op gang. Meer dan vijftig landen zochten toenadering tot de VS. De Europese Unie toonde zich bereid om importheffingen op auto’s en industriële goederen af te bouwen, als onderdeel van een “zero for zero”-deal.

In de media werd dit afgedaan als terugkrabbelen, maar wij noemen het wijs beleid. Trump wees het voorstel echter af. Volgens journalisten in het Oval Office vond hij het simpelweg onvoldoende. Toch groeit de druk om tot overleg te komen. Ons gevoel? Trump probeert een speelveld te creëren waarin de VS en Europa gezamenlijk kunnen optrekken tegen de rest van de wereld. Maar zijn schaakspel laat zich lastig lezen.

Wat wel opvalt: zijn entourage raakt geïrriteerd. Ze willen rust, maar lijken zwakke knieën te hebben. Trumps blufpoker is erop gericht om een beter speelveld voor Amerika af te dwingen. En zeg nu zelf: de EU heeft haar importheffingen op Amerikaanse producten grotendeels laten vallen. Had dat niet eerder gemoeten?

De spiegel voor Europa én Amerika

Europa leunde jarenlang achterover. Investeringen in veiligheid en zelfbescherming waren minimaal. De relatie met 'Big Brother' Amerika beviel prima. Maar ook de VS moet in de spiegel kijken. Wie bracht de technologie naar China? Wie verplaatste de productie? Nike vond China te duur en ging naar Vietnam.

We leven in een geglobaliseerde wereld. Maar zonder gelijk speelveld zijn er altijd winnaars en verliezers. In Europa zijn arbeidsvoorwaarden sterk. Van de wieg tot het graf is men beschermd. In andere landen geldt: wie niet werkt, zal niet eten. In sommige regio’s lijkt de tijd 100 jaar stil te hebben gestaan. Mannen wachten daar op straat tot een werkgever hen aanwijst voor een dagklus.

Is het dan vreemd dat bedrijven graag verdienen aan de Amerikaanse of Europese consument, maar weinig terug willen geven?

Hoewel we nog niet precies weten wat nieuwe technologieën gaan betekenen, is het reëel om rekening te houden met structurele werkloosheid. Een zorg die volop aandacht verdient.

Onze rol: kansen vinden, vooruitdenken